Elke maand is het weer zover. Politici van over de gehele wereld komen bij elkaar om te vergaderen hoe slecht het met het klimaat is gesteld en dat er nu echt iets moet gaan veranderen. In hoeverre heeft deze klimaattop wel nut en is de investering in vergaderen niet even slecht?

Politici die in Armani pakken op weg zijn naar Brussel banen zicht een weg in de papieren vraagstukken van de vorige top. De airco staat vol open, want buiten is het 35 C. De taxi staat al 45 minuten warm te draaien, omdat hun privé-jet vertraging heeft opgelopen, doordat een typhoen boven Japan raasde. Wanneer men aangekomen is in de vergaderzaal kan men plaatsnemen in leren sofa’s. Elk raadslid heeft zijn een eigen stopcontact voor zijn laptop en om het af te maken staat er een flesje bronwater klaar om de dorst te lessen.

Economisch gezien heeft niet ieder land belangstelling voor veranderingen. Wanneer men moet denken aan het milieu staan de grote industrie landen zoals China en de Verenigde Staten niet te springen van enthousiasme. Men is allang blij dat men het hoofd boven water kan houden en is zeker niet van plan om toe te geven dat er amper nagedacht wordt aan het milieu.

In hoeverre zijn deze klimaattops niet slecht voor ons milieu? Men staat niet voor niets elk jaar weer te protesteren. Wanneer de top tot zijn einde komt is het weer hosanna. Er wordt weer een maand bekeken of de genomen beslissingen zijn vruchten zullen afwerpen. Zo niet dan is er geen man over boord, want we leven toch al langer dan vandaag?